الگوی فعالیت جسمانی و ارتباط آن با پیامد زایمان در زنان باردار نخست زا در بیمارستان شهید مصطفی خمینی سال1393

چکیده مقدمه و هدف: ورزش در دوران بارداری یکی از عوامل شناخته شده ای است که آثار مفیدی بر مادر و جنین دارد. در سال 2002 راهنماهای جدیدی جهت ورزش در طی بارداری و دوران پس از زایمان به ثبت رسید. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین الگوی فعالیت جسمانی در زنان باردار نخست زا و ارتباط آن با پیامد های زایمان انجام شد. روش اجرای پژوهش: یک مطالعه ی مقطعی در سال 1393 که 268 زن باردار نخست زای سالم با سن بارداری بیش از 36 هفته را مورد بررسی قرار داد. ابزار مطالعه، پرسشنامه ی استاندارد فعالیت جسمانی در بارداری بود که پس از ترجمه و بومی سازی استفاده شد. پیامد های زایمان مورد ارزیابی در این مطالعه شامل وزن گیری بارداری، نوع زایمان و وزن تولد نوزاد بود. داده ها با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی نرم افزار 0/16 spss ارزیابی شدند. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 42/4±32/28 سال و میانگین شاخص توده ی بدنی قبل از بارداری آنان 25/4±88/24 بود. مقدار وزن گیری بارداری 88 نفر (8/32 درصد افراد) مطابق مقادیر توصیه شده و 6/58 درصد افراد دارای وزن گیری بیش از حد بودند. وزن تولد نوزادان در بیش از 95درصد افراد، در محدوده ی نرمال گزارش شد. تنها در 2/36درصد افراد، پیاده روی مطابق راهنماها بود. ارتباط مثبت معناداری بین فعالیت جسمانی افراد با خودکارآمدی آنان و حمایت همسر پیدا شد. همچنین ارتباط معناداری بین نوع زایمان و پیاده روی اوقات فراغت مشاهده شد به طوری که افرادی که پیاده روی بیش تری داشتند، نسبت به بقیه افراد، زایمان طبیعی بیش تری داشتند(03/0= p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه ضمن حمایت از اثرات مثبت فعالیت جسمانی در بارداری، با توجه به شیوع بسیار کم فعالیت جسمانی در بارداری بین زنان مورد مطالعه، ضرورت اتخاذ راهکارهای مناسب را از طرف مراکز مربوطه از جمله دانشگاه ها و مراکز مراقبت بارداری می رساند. کلید واژه: فعالیت جسمانی، زن باردارنخست زا، وزن گیری بارداری، وزن تولد نوزاد، خودکارآمدی، حمایت همسر.